Bazen insanın içini bir çaresizlik kaplıyor. Sanki ne yaparsak yapalım hiçbir şey değişmeyecek gibi. Plastik kullanmasak ne olur? Kompost yapsak, atıkları ayırsak ne fark eder? Zaten büyük kirliliği yaratanlar biz değiliz ki...
Bu düşünceler tanıdık geliyor olabilir. Ama belki de bakış açımızı biraz değiştirmemiz gerekli. Dünyayı biz mi kurtaracağız? Belki hayır. Biz, kendimizi, yaşadığımız hayatı, bakış açımızı değiştirebiliriz.
Çoğu insan plastiklerden, kimyasallardan, aşırı tüketimden şikâyet ediyor. Buna rağmen dönüp de kendi alışkanlıklarını değiştirmeye pek yanaşmıyor. Çünkü “zaten hiçbir şey değişmeyecek” inancı, fark etmeden yerleşiyor içimize. Belki de bir konfor alanı yaratıyor.
Ama gerçek şu: Her şey bir gecede değişmeyebilir. Zaten mesele de bu değil. Mesele, adım adım ilerlemek. Azar azar sadeleşmek. Kendine ve doğaya iyi gelen seçimleri çoğaltmak. Aslında “çevre için yapıyorum” dediğimiz şeylerin en büyük etkisi, kendimize oluyor. Daha az şeyle yaşarken hafifliyoruz. İçeriği temiz ürünler kullandıkça bedenimiz rahatlıyor. Çöpümüz azaldıkça içimiz de ferahlıyor sanki. İşte bu yüzden, sade ve duyarlı bir yaşam tarzı aslında bir iç huzur meselesi.
Ve evet, bu etki küçümseniyor. Ama bir kişi görür, bir kişi merak eder, bir kişi ilham alır. Dalga dalga yayılan bir şey bu. Biz tek başımıza dünyayı değiştirmeyebiliriz ama… Değişimin başladığı o ilk halkayı oluşturabiliriz. Bu asla küçümsenecek bir etki de değildir.
Bu yüzden, ne yaptığın değil neye niyet ettiğin belirliyor yolunu. Başını yastığa huzurla koymak mı istiyorsun? Yoksa “bana ne” diyerek geçip gitmek mi?
Kendini iyi hissettiğin bir yaşam kurmak için, bugün küçük bir şey değiştir. Gerisi gelir.